PRESS
Read the Concert Review by Blues Magazine (Feb 2024)
Read the interview with Blues Magazine (Jan 2024)
“Guitarist Mark van Mourik sparkled with edgy leads, covering the spectrum from Chicago Blues to Jazz Fusion, and wowed the audience by playing his Strat with his teeth. Keyboardist Fred Westbrook provided fat Hammond B-3 chords and soulful leads, trading solos with van Mourik. Mark van Mourik, a prolific studio guitarist, has his own solo CD, Passages, out now too (Jovamo Records, 2002). Van Mourik sings and plays most of the instruments on the recording. He also explores funk in “Dwell On” and “Why Not,” but most of the songs feature a jazzy, soulful sound, like Sting or John Scofield mixed with easy listening R&B. “
William Moore
Ampeg book co-author
Music writer
“Mark is one of the most outstanding musicians I have ever played with. He and I recorded together for many of the artists on my Rock House Record label, as well as on my own CD’s. Mark and I produced his CD entitled, “Dutch Guy Playing The Blues”. This is an awesome CD, which should be required listening for all blues lovers. You don’t have to take my word for it, go out and buy it and see for yourself. You’ll be glad you did!”
Roy Roberts
Rock House Records
“I first saw Mark at the Pocono Blues Festival as the guitarist behind Skeeter Brandon and Priscilla Price. I was amazed at the kid’s soulful guitar work; it reminded me of the type of soul guitar approach you might hear a Steve Cropper play on the classic Stax recordings of the 1960’s. Van Mourik’s self produced debut has that same mixture of soul, rock, and blues. The opening tune, “Understand Me,” is very reminiscent of a vintage Boz Skaggs’ groove. Van Mourik’s piercing guitar threads through the husky horn action. “Dwell On” is another that deals in upbeat funk and soul. Van Mourik is smart enough to understand that blazing guitar only goes so far. Thus, his restraint on “Honestly” and “Train” allows him to showcase the blend of his understanding vocals with knifelike guitar slashes. On the final song, “Why Not”, Van Mourik and the band groove on a funk meets Latin jazz thing. Picture Tom Scott meets Weather Report. The conversation and negotiations between Van Mourik’s guitar, Bob Sanger’s keyboard work, and Seth Carper’s tenor turns this jam into something I wish went on longer than its five minutes.”
Art Tipaldi, Blues Revue Music Journalist
JAZZ IN HET OUDE POSTKANTOOR
“Wie mocht denken dat Het Oude Postkantoor een podium zou zijn voor oudestijl jazz heeft zich vergist. Het is meer een uitje voor jongelui, en dan bedoel ik muziekliefhebbers die van wat moderner vormen van jazz houden. Jimmy en Ed Glasmacher, “ aanvoerders” van deze concertjes op de laatste zondag van de maand , gaven daar jl. zondag een goed voorbeeld van samen met een aantal gasten die met zijn allen een repertoire van soul, jazz en funk weggaven.
Al in de eerste set stal trombonist Pieter Gerrit Brinkhorst de show. Vorig jaar april was hij al te horen in Café Honderd in Ede. Het was een genoegen hem weer te zien èn te horen. In het in bossa-tempo gespeelde “Stella by Starlight “toonde hij duidelijk een volstrekt eigen stijl en aanpak. Pieter Gerrit, die ooit een jaartje of drie aan het Hilversumse Conservatorium les had, blijkt een uiterst bekwaam en origineel blazer die helemaal op niemand lijkt en ook niet wìl lijken.
Hij werd begeleid door Jimmy Glasmacher op basgitaar, Ed Glasmacher op drums, Peter Groeneboom op piano en gitarist Mark van Mourik. De laatste begint in onze regio met recht een bekende figuur te worden en dat verdient hij zeer zeker, niet alleen door zijn voortreffelijke begeleiding maar ook door perfect solowerk. Deze jonge gitarist leerde ooit van zijn vader drie gitaar-akkoordjes en ontwikkelde zich daarna door veel luisteren en studeren tot een vaardig blues-gitarist. Hij toerde met verschillende bluesbandjes acht jaar lang door de Verenigde Staten en leerde , mede door zijn absoluut gehoor, ook een en ander van jazz dat weer een volstrekt andere benadering eist. Noten lezen kan hij niet Ook wat dat betreft zou hij een manouche kunnen zijn al ligt gypsy-jazz hem in het geheel niet. Het meest doet zijn stijl nog denken aan die van George Benson.”
Bep Vonk
“Dutch born van Mourik scores big with his first release. All the songs are original compositions and coupled with his excellent guitar work reflect his love for the blues. Mark has toured extensively with Roy Roberts and that is accented in the soulful R&B sound he has created.”
Review by Larry List, Suncoast Blues Society for Twelve Bar Rag issue 33
BLUES – Sundayblues.
“Het bluesfestival van de Edese kroegen op het Museumplein was een succes. Toch hadden wat meer Edenaren de weg moeten kiezen naar het plein. Aan het programma lag het niet. Grote klappers waren de Apeldoornse bluesgitarist Mark van Mourik en saxofonist Hans Dulfer. De band rondom gitarist/zanger Van Mourik wordt gevormd door de Duitser Wolfgang Roggekamp, die speciaal over was gekomen uit Berlijn. Roggekamp speelt op keyboards. Verder doen aan de band mee drummer Ramon Rambeaux (vroeger lid van de band van Herman Brood) en de Edese basgitarist Jimmy Glasmacher. Van Mourik is net terug uit de Verenigde Staten, al waar hij negen jaar woonde. In de States speelde hij onder andere met grote jongens als Tom Brown, William Bell, Taj Mahal en Damon Parker, wiens vader ooit saxofonist was bij James Brown. De inwoner uit Apeldoorn moet de draad in Nederland weer oppakken. Hij speelt al vanaf z’n vierde op de gitaar. ,,Mijn vader was ook gitarist. Ik kreeg het met de paplepel ingegoten.” Het was allemaal professioneel wat de boys in Atlantis lieten zien. Allemaal eigen werk van Mark van Mourik, wiens nieuwste cd ‘Dutch guy playing the blues’ binnenkort uitkomt. Jammer dat niet meer mensen de kunsten van Van Mourik kwamen bekijken en aanhoren. De Apeldoorner is een virtuoos op de gitaar. Bij één nummer gebruikte hij bij een solo à la Jimi Hendrix z’n tanden. In de muziek kan hij z’n ei goed kwijt. ,,Eigenlijk speel je muziek voor jezelf. Het is leuk dat mensen het ook waarderen. Ik ben negen jaar weg geweest. En moet nu hier een carrière opbouwen.”
( Ede Stad 8 maart 2004)
Deeper Shade of Blue
“Another highlight is the scorching solo by Mark van Mourik on Roy Roberts’ “I’ll chase your blues away.”
Bob Greenlee, King Snake Records